- Քննարկել Հովհ. Թումանյանի «Գրազը»:
- Տրված հատվածից դուրս գրել բոլոր գոյականները՝ նշելով.
- հատո՞ւկ են, թե՞ հասարակ
- վերացակա՞ն են, թե՞ թանձրացական (նյութկան)
- ա՞նձ են ցույց տալիս, թե՞ ոչ անձ
- Եզակի է, թե հոգնակի
- որոշյալ առումո՞վ են, թե՞ անորոշ
- ի՞նչ հոլովի են պատկանում
Քաղաքամայր Վաղարշապատից Դվին տանող այն մեծ ճանապարհով, որ շինել էր Խոսրով թագավորը, և փարսախների նշանասյուներով, ձի հեծնելու պատվանդաններով բարեկարգել Արշակ Բ-ը, գնում էին երկու հայ գուսան՝ նվագարանները կաշվե փոկերով ուսերից կախած։ Մեկը միջահասակ, տարեց մարդ էր՝ ձեռքին փայտե գավազան, ալեխառն գլխով ու մորուսով, որ թզաչափից ավելի իջնում էր կրծքին, տալով նրան հանգիստ ու պատկառելի կերպարանք, մյուսը միջակից բարձր թասակով երիտասարդ էր՝ թուխ ու թավ մազերով, բայց աչքերը փակ, և այդ պատճառով քայլում էր իր տարեց ուղեկցին թևանցուկ ու հաճախ գայթելով։ Երկուսի հագին էլ հնամաշ հագուստներ էին, եթե չասենք ցնցոտիներ, մինչև ծնկները հասնող կարճ կապաները, որ պատռված էին շատ տեղերից, և կարկատած, վարտիսները, որոնց ծայրերը հավաքել էին բրդե գուլպաների մեջ, տրորված-ճմրթված էին ու փոշոտ, ինչպես և այծակաշուց կարած բարակ ու հին մույկերը, ինչ որ ցույց էր տալիս, թե նրանք վաղուց հագուստ չէին հանել կամ երկար ճանապարհ էին կտրել այդ հագուստներով։
Վաշարշապատից- հատուկ, վերացական, ոչ անձ, եզակի, անորոշ, բացառական հոլով
Դվին- հատուկ, վերացական, ոչ անձ, եզակի, անորոշ, ուղղական հոլով
Ճանապարհով- հասարակ, վերացական, ոչ անձ, եզակի, անորոշ, գործիական հոլով
Խոսրով- հատուկ, վերացական, ոչ անձ, եզակի, անորոշ, ուղղական հոլով
Թագավորը- հասարակ, թանձրացական, անձ, եզակի, որոշյալ, սեռական-տրական հոլով
3. Տրված հատվածից դուրս գրել ածականները՝ նշելով.
- ի՞նչ հարցի է պատասխանում
- որակակա՞ն է, թե՞ հարաբերական
- Եթե որակական ածական է, ի՞նչ համեմատության աստիճան ունի՝ դրակա՞ն, բաղդատակա՞ն, թե՞ գերադրական
Աշուն էր, զովաշունչ ու պայծառ մի աշուն, ինչպիսիք սովորաբար լինում է Արարատյան դաշտում, անսահման բարձր կապույտ երկնքից արևի տաք շողերի հետ միասին իջնում էին կարծես և օդի պաղպաջուն ալիքներ ու աղբրաջրի նման վետվետում դաշտի վրա։ Խաղողի այգիները առատ բերքով վառվում էին խայտաբղետ գույներով ու ողկույզներով, իսկ դեղձի, ծիրանի, սերկևիլի ու նռան ծառերը նրանց մեջ՝ խմբերով կամ մեկուսի կանգնած, որպես աշնան դրոշներ, փողփողում էին իրենց բազմերանգ տերևներով, որոնց մեջ աչք էին շլացնում վառ կարմիրը, վառ դեղինը և մուգ կանաչը։ Բայց ամենից ավելի աչքի էին ընկնում ծուռ ու թեք փշատենիները, որ խիտ շարքերով տարածվում էին այգիների ու ճանապարհների եզերքով, երբեմն մի գյուղից մինչև մյուսը, և իրենց մոխրագույն վարսերը, ասես դարերի փոշով թաթախած, սգավորի պես կախել էին գրեթե մինչև գետին՝ կարմրադեղին պտուղներով ծանրացած։ Իսկ նրանց տակ՝ գետնի երեսին, կանաչների վրա, շերամի փռած բոժոժների պես, թափված-տարածված էին մետաքսազգեստ փշատները այնքան առատ, որ թիով կարելի էր հավաքել և շեղջեր կազմել։ Հապա ջրե՜րը… ամբողջ դաշտում, բոլոր ճանապարհների ու արահետների կողքով և համարյա բոլոր այգիների միջով անցնում էին աշնան վճիտ առուները, որ մերթ քրքջում ու խոխոջում էին այս ու այն կողմ, բայց մեծ մասամբ ընթանում գնում էին հեզասահ ու անձայն, ասես գաղտագողի, երբեմն միայն լույծ մեջքերը դաշույնի պես փայլեցնելով արևի տակ՝ մատնում էին իրենց գոյությունը, և դրանք ամենքն էլ համարյա իրենց երեսին տանում էին դեղձ, տանձ, ընկույզ ու փշատ, որ ծառերից անմիջապես ընկնում էին առուները։
Պայծառ- ինչպիսի, որակական, դրական
Կապույտ- ինչպիսի, որակական, դրական
Տաք- ինչպիսի, որակական, դրական
Առատ- ինչպիսի, որակական, դրական
Վառ- ինչպիսի, որակական, դրական
Մուգ- ինչպիսի, որակական, դրական
Լրացուցիչ կրթություն
- Կրկնել Հովհ. Թումանյանի հետևյալ բանաստեղծությունը.
Երկու սև ամպ
Վաղուց թողած բարձր ու կանաչ
Գահը իրենց հանգստության,
Երկու սև ամպ, հողմի առաջ
Գնում էին հալածական։
Հողմը սակայն չար հոսանքով
Բաժնել, ջոկել չէր կարենում,
Ինչքան նրանց լայն երկնքով
Դես ու դեն էր քշում, տանում։
Ու անդադար գնում էին՝
Քշված հողմի կատաղությամբ,
Իրար կպած ու միասին,
Երկու սև ամպ, երկու սև ամպ…
2. Ձայնագրել-տեսագրել Հովհ. Թումանյանի բանաստեղծություններից: